DirectX: Labirynt 3D od podstaw

Tworzenie projektu w Visual C++

Z Windows API możemy korzystać dzięki Windows SDK. Pozwoli nam ono na utworzenie okna w systemie Windows, w którym wyświetlimy nasz labirynt. Zanim napiszemy pierwszą linijkę kodu związaną z DirectX, postaramy się napisać cały potrzebny kod Windows API, aby uniknąć mylenia funkcji WinApi z funkcjami DirectX.

Po pierwsze, musimy utworzyć nowy projekt w Visual C++.

   Pokaż/ukryj demonstrację

Interesujący nas typ projektu to Win32. Wpisujemy nazwę i lokalizację naszego nowego projektu i przechodzimy dalej.

   Pokaż/ukryj demonstrację

W tym momencie moglibyśmy kliknąć Finish, a Visual C++ wygenerowałby dla nas projekt bazowy Win32, zawierający już kod tworzenia okna, obsługi komunikatów, itp. Jednak my napiszemy ten kod sami, w nieco okrojonej wersji. Dzięki temu będziemy wiedzieli dokładnie, co się dzieje w naszym programie, będzie on bardziej przejrzysty i nie będzie w nim żadnych dodatkowych, niepotrzebnych nam linii kodu.

Aby utworzyć pusty projekt, zaznaczamy Empty project, po czym klikamy Finish.

   Pokaż/ukryj demonstrację

Visual C++ utworzył nam projekt nie zawierający absolutnie niczego, za wyjątkiem trzech filtrów (niby-folderów): Header Files, Resource Files i Source Files. Nie są one logicznymi elementami projektu, jednak wygodniej dla nas będzie, jeśli pliki źródłowe (*.cpp) będziemy umieszczać w Source Files, a pliki nagłówkowe (*.h) w Header Files. Ostatni filtr nie będzie nam w najbliższym czasie potrzebny. Filtry tworzą strukturę tylko wewnątrz projektu. Na dysku mogą być rozmieszczone w zupełnie innej strukturze folderów. Dlatego filtry nie są nazywane po prostu folderami.

Utworzymy teraz nowy plik źródłowy. Wygodnie jest go nazwać np. main.cpp i umieścić oczywiście w Source Files.

   Pokaż/ukryj demonstrację

   Pokaż/ukryj demonstrację

Po wykonaniu powyższych akcji, main.cpp będzie widoczny w filtrze Source Files. Zostanie on otworzony do edycji i będziemy mogli rozpocząć pisanie kodu.

Zanim jednak to zrobimy, dołączmy odpowiednią bibliotekę Direct3D do naszego projektu - d3d9.lib. Są w niej zaimplementowane funkcje API Direct3D. Do SDK jest także dołączonych parę bibliotek pomocniczych, których na razie nie będziemy używać.

   Pokaż/ukryj demonstrację

Zostanie wyświetlone okno z ustawieniami naszego projektu:

   Pokaż/ukryj demonstrację

Aby korzystać z SDK (zarówno Windows, jak i DirectX), potrzebujemy także plików nagłówkowych, zawierających definicje funkcji. Na szczęście, nie musimy wskazywać ich lokalizacji ręcznie - instalatory SDK automatycznie dodały ścieżki do nich jako ścieżki domyślne, więc kompilator będzie wiedział, gdzie ich szukać.